Bardzo mało tworzę w ostatnim czasie i to nie z powodu braku materiałów, czy weny. Powód jest bardzo prozaiczny - brakuje mi czasu. Prosta rzecz, która pewnie dotyka każdego z nas. Praca wymaga większego zaangażowania, pandemia zbiera swoje żniwa - trzeba więcej i dłużej działać, żeby starczyło na wszystkie potrzeby. Od października syn na studiach, córka na edukacji domowej (nie mylić ze zdalnym nauczaniem), egzaminy za egzaminami, a córkę uczę sama w domu, więc dużo czasu spędzam z nią na nauce. I powiem Wam szczerze, że jest to cudny czas (choć czasem trudny), świetny system nauki i fantastyczne doświadczenie. muszę co prawda wiele rzeczy sobie przypomnieć, wiele rzeczy nauczyć się, żeby móc przekazać wiedzę Julii, ale to też jest tylko na plus. Gdybym wiedziała to, co dzisiaj wiem, wiele lat temu skorzystalibyśmy z tej formy nauczania. Niestety czasu nie da się cofnąć, więc cieszę się tym, że dziś moja córka może korzystać z tego sposobu i uczy się tak, jak chce, kiedy chce, w bezpiecznej atmosferze i co najważniejsze - wiedza zostaje z nią na dużo dłużej. Skończyły się stresy, bóle głowy i huśtawki emocjonalne. Córka ma więcej czasu na pasje, jeździ konno, wysypia się i ma więcej czasu na spotkania z przyjaciółmi. Forma ta jednak wymaga samodyscypliny i tu mamy największy problem, ale i z tym na bieżąco udaje się pracować. Prostujemy wszystkie zakręcone ścieżki z przeszłości i idziemy do przodu.
A dziś ode mnie kartka wielkanocna w bieli i różu
